کد مطلب:119180 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
قرآن را بیاموزید، به درستی كه آن بهترین سخن است. در قرآن دقت كنید، زیرا قرآن نشاط دهنده ی دل هاست. از نور قرآن شفاهای قلبی را بجویید، زیرا شفای مرض سینه هاست. او را به نیكی بخوانید، زیرا سودمندترین داستان ها را دارد. دانشمندی كه به علم خود عمل نكند بدون تردید مثل نادانی سرگردان است كه از نادانی بیرون نمی آید، بلكه او گناهكارتر است و حسرت و افسوس بیشتر او را فشار [صفحه 96] می دهد و در نزد خدا زیاد سرزنش می شود. «... و اعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذی لایغش و الهادی الذی لایضل و المحدث الذی لایكذب و ما جالس هذا القرآن احد الاقام عنه بزیاده او نقصان: زیاده فی هدی، او نقصان من عمی...»[2]. آگاه باشید كه این قرآن اندرزگویی بدون عیب است. هدایتگری است كه گمراه نمی كند. سخنگویی است كه دروغ نمی گوید. هر كس همنشین قرآن شد، هم بهره می برد و هم دچار كاستی می گردد. از هدایت بهره می برد و از گمراهیش كاسته می شود. «... و اعلموا انه لیس علی احد بعد القرآن من فاقه و لا لاحد قبل القرآن من غنی فاستشفوه من ادوائكم واستعینوا به علی لاوائكم، فان فیه شفا من اكبر الداء: و هو الكفر و النفاق و الغی و الضلال، فاسالوا الله به و توجهوا الیه بحبه و لاتسالوا به خلقه، انه ما توجه العباد الی الله تعالی بمثله.» آگاه باشید كه هیچ كس با داشتن قرآن فقیر نیست و آن كس كه قرآن ندارد ثروت ندارد. برای دردها از قرآن درمان بجویید و برای سختی ها از قرآن كمك بخواهید، زیرا در قرآن شفای بزرگ ترین دردها، كه كفر و نفاق و گمراهی و انحراف است وجود دارد. برای درخواست از خدا، قرآن را واسطه قرار دهید و با علاقه به قرآن (عمل به آن) به خدا نزدیك شوید. قرآن را واسطه ی میان خود و مردم قرار ندهید، زیرا محبوب تر از قرآن در نظر خدا یافت نمی شود. و اعلموا انه شافع مشفع و قائل مصدق. و انه من شفع له القرآن یوم القیامه شفع فیه و من محل به القرآن یوم القیامه صدق علیه، فانه ینادی مناد یوم القیامه: «الا ان كل حارث مبتلی فی حرثه و عاقبه عمله غیر حرثه القرآن» فكونوا من حرثته و اتباعه و استدلوه علی ربكم. و استنصحوه علی انفسكم و اتهموا علیه آراءكم واستغشوا فیه اهواءكم.[3]. [صفحه 97] آگاه باشید كه قرآن شفاعتگری شفاعت پذیر است، گوینده ای تصدیق شده است. كسی كه در قیامت، قرآن با او مخالف كند، مخالفتش پذیرفته می شود، زیرا در روز قیامت فریادگری فریاد می زند: آگاه باشید كه هر تاجری در قیامت گرفتار تجارت و عمل خود می گردد، غیر از بازرگانان قرآن (كسانی كه به قرآن عمل كرده اند). پس شما بیایید و از بازرگانان و پیروان قرآن باشید و آن را راهنمای خود به سوی خدا قرار دهید، آن را پندگوی خویش در نظر بگیرید، هرگاه نظر شما با قرآن مخالف شد نظر قرآن را برتر بدانید و هوای نفس خویش را در برابر قرآن متهم سازید.
«و تعلموا القرآن فانه احسن الحدیث و تفقهوا فیه فانه ربیع القلوب و استشفوا بنوره فانه شفاء الصدور و احسنوا تلاوته فانه انفع القصص و ان العالم العامل بغیر علمه كالجاهل الحائر الذی لایستفیق من جهله، بل الحجه علیه اعظم و الحسره له الزم و هو عند الله الوم.»[1].
صفحه 96، 97.